پایان خوش...

لپ تاپ رو روشن کردم. ماشین حسابش بالا بود. نشون می‌داد دو میلیون و پونصد و بیست. وردی که توش می‌نویسم رو پیدا نمی‌کردم و لابلای کیبورد پوستۀ حشره پیدا کردم.

وسایل اتاق رو غبار پوشونده جز زمین که دائم جارو می‌زنم و تخت که توش وول می‌خورم.

آب دهنم رو با حسرت و استرس قورت دادم و فکر کردم عیبی نداره، این بار یه برنامۀ دیگه. لباسم رو از تنم کندم و یک تی‌شرت دیگه پوشیدم... برنامۀ اولم اینه تی‌شرت جدید بخرم.